„Moja mama, Angela, jest moją jedyną miłością na zawsze”.
Carlie nie wspomniała o „zawsze”.
Chciałam się zaśmiać. I pewnie bym się roześmiała, gdyby Alex nie wyglądał na tak… przygnębionego. Przyjrzałam się uważniej, skupiając się na delikatnych liniach wytatuowanych na czerwonej skórze.
„Nie zadbałeś o to, prawda?” – zapytałam.
„Próbowałam” – skrzywił się. „Ale… rękawy utrudniają oddychanie, Ash. To… nie jest zbyt ładne, wiem”.
„No cóż, zakładam, że Angela dostała swój ostatni prezent?” – powiedziałam, uśmiechając się.
„Nie” – powiedział, odwracając się, by zgasić lampę. „Muszę się przespać”.
Skinęłam głową i wyszłam z pokoju. Pomimo upału potrzebowałam filiżanki herbaty pod gwiazdami. Musiałam się dowiedzieć, czy Angela naprawdę jest chora.
„No dalej, Ash” – mruknęłam do siebie. „Wiesz, że to kłamstwo”.
Filiżanka herbaty na kuchennym blacie | Źródło: Midjourney
Następnego dnia postanowiłam wpaść do Angeli.
„Zaniosę koszyk zakupów twojej mamie” – powiedziałam przy śniadaniu. „Pewnie jest zbyt zmęczona, żeby iść na zakupy”.
„To miłe. Dzięki, Ash” – powiedział, wyglądając na ulżonego, że nie odnowiłam tatuażu. „Carlie i ja zajmiemy się dziś gotowaniem”. »
Czterdzieści pięć minut później trzymałam w rękach świeże owoce i warzywa, stojąc przed drzwiami Angeli.
Otworzyła drzwi w cytrynowożółtym jedwabnym szlafroku. Świeży makijaż. Francuski manicure. Piękny złoty naszyjnik odbijał poranne światło.
„Och, Ashton” – powiedziała. „To… niespodzianka”.
