Pewnego dnia Lilly niespodziewanie odkryła prawdę stojącą za dziwnym zachowaniem swojego męża. W tym momencie była tak podejrzliwa, że unikała przytulania i całowania George’a, gdy tylko wspomniał o jej zapachu.
Pewnego ranka Lilly wyszła na spacer, a George został w domu. Mówi: „Wyszłam i powiedziałam George’owi, że wrócę za około trzy godziny. Miałam zamiar iść pieszo, żeby odwiedzić siostrę i zaczerpnąć świeżego powietrza, ale nagle poczułam się źle. Postanowiłam wrócić do domu i odpocząć zamiast iść i wróciłam około 30 minut po wyjściu. Oczywiście George się mnie nie spodziewał”.
Lilly kontynuuje: „Ponieważ nie czułam się dobrze, weszłam cicho do środka, aby uniknąć hałasu kluczami. Miałam okropny ból głowy, każdy dźwięk odbijał się boleśnie. George nie słyszał, jak weszłam: rozmawiał przez wideo ze swoją matką”.
Lilly powiedziała, że George i jego matka rozmawiali głośno, najwyraźniej w trakcie kłótni. Zirytowana hałasem, chciała już poprosić George’a o założenie słuchawek, gdy nagle zdała sobie sprawę, że rozmawiają o niej.
Lilly pisze: „George nerwowo powiedział matce, że ma dość tej „gry zapachowej”. Wydawał się zestresowany i powiedział, że z powodu jej komentarzy nie byliśmy już w ogóle blisko, że odmówiłam nawet pocałunku. Jego matka powiedziała mu, że musi być cierpliwy, jeśli chce mnie zatrzymać. Okazuje się, że ojciec George’a zawsze stosował tę technikę w stosunku do niej: sprawić, by kobieta źle pachniała, żeby została z nim na zawsze. Według niej kobieta musiała pozostać wierna przez całe życie, być zbyt niekomfortowa, by zdradzić, być całkowicie oddana i zawsze świeża i czysta”.
